از میان همه موضوعات تابویی که با آنها روبرو می شویم، احتمالاً هیچ یک به اندازه موضوع مورد تجاوز قرار گرفتن توسط محارم وحشتناک نیست. به همین دلیل آن را “جنایت خاموش” می نامند. متاسفانه در ایران آمار دقیقی از میزان وقوع آن ارائه نمی شود. اما بر اساس گزارش باشگاه خبرنگاران جوان سال 1395، تعداد 5200 مورد پرونده ی شکایت در این خصوص ثبت شده بوده که قطعا بیشتر از این تعداد است. در یکی از وبسایتها آمار 23 درصد ارائه شده بود که آمار بسیار هولناکی ست. یعنی از هر 100 کودک و نوجوان 23 نفر درگیر این مسئله هستند.
تجاوز توسط محارم به عنوان یک عمل یا رفتار جنسی بین اعضای خانواده که از نظر قانونی و عرفی ازدواجشان ممنوع است تعریف شده و شامل اقوام خونی مانند برادر و خواهر، والدین و فرزندان، پدربزرگ و مادربزرگ و نوه، یا عمو و دایی یا خاله و عمه با برادرزاده یا خواهرزاده می شود. فرهنگ‌های مختلف ملاحظات متفاوتی را در مورد اینکه چه چیزی محارم را تشکیل می‌دهد، مانند رابطه با تولد در مقابل فرزندخواندگی یا ازدواج، در نظر می گیرند. در برخی فرهنگ‌ها، افراد غیر مرتبط که در یک خانواده بزرگ شده‌اند و درگیر روابط جنسی بوده‌اند، مرتکب تجاوز به محارم می‌شوند.
تجاوز به محارم می تواند بین اقوام همجنس و جنس متفاوت رخ دهد. این می تواند بین افراد در هر سنی، در هر فرهنگ، طبقه، مذهب یا جنسیت رخ دهد. این نوع تجاوز اغلب به عنوان یک نوع رفتار توهین آمیز طبقه بندی می شود، زیرا قربانی اغلب یک خویشاوند جوانتر است که طعمه رفتار یک خویشاوند بزرگتر می شود.
کودکان قربانی این عمل معمولاً از افشای آنچه رخ داده است می ترسند، گاهی اوقات از اینکه اگر به کسی بگویند عواقب بیشتری متحمل شوند یا از این که باورشان نکنند واهمه دارند. این کودکان از اینکه فرد مرتکب تجاوز آسیب ببیند یا مادر دچار مشکل شود می ترسند. بسیاری از این کودکان توسط شخص مرتکب تهدید به مرگ می شوند. یا حتی به آنها گفته می شود که کسی حرفشان را باور نخواهد کرد و متاسفانه در اغلب موارد بخصوص در شهرهای کوچک و فرهنگ های بسته چنین است. بچه ها اغلب از اتفاقی که افتاده خجالت می کشند. به بسیاری از کودکان آموزش داده می‌شود که به‌ویژه به والدین خود هیچ نگویند. بنابراین بیان آن برایشان احساس گناه را تشدید می‌کند. دختران، وقتی بالغ می‌شوند، ممکن است مثلث‌سازی را که در خانه‌شان اتفاق می‌افتد، تشخیص دهند و با احساسات دردناکی که مادرانشان پس از افشای جرم تجربه می‌کنند، همذات پنداری کنند. این تجربه اثرات مخربی بر درک کودک از خود، جهان بینی و روابط او در سالهای بعد دارد .